PRESENTACIÓN

Anualmente cuando nos reunimos los antiguos alumnos de Corias, bien sea en grupos minoritarios por promociones en diferentes lugares del Principado y alrededores, o de forma general en el encuentro de Corias a finales de cada mes de septiembre, siempre solíamos comentar al sentir la alegría de juntarnos de nuevo que, era una pena el que hubieran pasado tantos años sin comunicarnos y sin saber unos de otros.

Afortunadamente, en estos tiempos eso está subsanado gracias a los medios informáticos disponibles que tenemos a nuestro alcance. Aprovechando la oportunidad que nos brinda BLOGGER para poder crear un espacio cibernético común, en la nube, donde se pueda participar y expresar los recuerdos que cada uno de nosotros guardamos celosamente de aquellos años, es cuando surge el Blog de los antiguos alumnos de Corias.

Esta elemental presentación lo único que pretende y persigue es reavivar la amistad y la armonía que hemos trabado entre todos nosotros durante los años de convivencia en el Instituto Laboral San Juan Bautista de Corias y, que a pesar del tiempo transcurrido, aún perviven frescas en nuestro recuerdo.

Otro de los objetivos del blog es recordar y compartir las peripecias vividas por aquellos jóvenes que coincidimos bajo las mismas enseñanzas, disciplinas, aulas, comedores, dormitorios, juegos, etc., durante varios años en el convento de Corias y que aún las tenemos muy presentes.

La mejor forma que tenemos para rememorarlo es ir contando en este blog todos los pasajes que cada uno de nosotros recuerde, expresados con la forma y estilo propios de cada uno pero, siempre supeditados a los principios del buen gusto, el respeto y a la correcta educación que nos han inculcado los padres dominicos. El temario en principio aún siendo libre, sí debiéramos procurar en general, que tengan preferencia los temas relacionados con el colegio y su entorno, ya que es el vínculo y denominador común entre todos nosotros.

Como es lógico, cada colaborador es el único responsable de sus opiniones vertidas aquí en el blog; las cuales pueden ser expresadas libremente sin condicionantes ni cortapisa alguna por parte de la dirección; tan solo debemos atenernos todos, a las premisas mencionadas anteriormente del respeto y el buen gusto.

Una vez hecha esta breve presentación, se pide la colaboración y aportación de todos los antiguos alumnos pues, seguro que todos tenemos algo ameno e interesante que contar. Unas veces serán relatos agradables y divertidos, y otras no tanto; pero así es la realidad de la vida.

Al blog le dan vida una serie de antiguos alumnos que colaboran de forma fehaciente y entusiasta con Benjamín Galán que es el bloguero administrador. A este galante caballero el cargo de administrador no le fue asignado por méritos propios, más bien por defecto, de forma automática; simplemente, por ser el titular del blog. Pero podría delegar el cargo en cualquier otro colaborador que así lo deseara.

De antemano, muchas gracias a todos los participantes y colaboradores. Tanto a los antiguos alumnos y profesores que deseen intervenir, como a todos nuestros amigos lectores.

¡A colaborar y a disfrutarlo!

(21 de noviembre de 2009)

B. G. G. (BLOGUERO PRIOR)

martes, 19 de abril de 2011

LA GÚMER TIEN TSERZA, YA YOU MÁS


Hola rapaces. Estus días d’itrás siguru que tábais un poucu anoxaus cumigu purque cuntei-vus muitas cousas que seguru nun vus gustá-nun. Estus cuntapinus mious nun tan entamaus pa  pirsonas rifinadas ya dilicadas cumu dais a’ntender  que sois la mayuría de vusutrus, anque esu había que preguntá-tse-lu a las mucheres vuesas, ya igual tse vus puxu el peyechu arizudu ya tsevantau. Si amirásteis algu pa etsas, daríais-vus cuenta que la mía intención nun yera mulestá-vus  nin cousa paecida;  peru anque vus dé ripilu tseelus, debéis acetar que hai que tucar tous lus palichus ho. U ía que, neste chisme ta vedau el falar de las cousas  de mediu  cuerpu  pa baixu. Nun creu que el rapaz esi de Rengus el prior, qui paré-me que ía furmalón ya sinsatu, qui lu cunsienta. Pur s’acasu tendrei que priguntátse-lu un día destus, cumu agora nun podes fia-te de naide,  nun vaya tar you quivucau ya te mitiendu  la pata sin da-me cuenta.
Tamién sei que hai parruquianus ya parruquianas desti blog que  tses gusta  muitu leer estas trangalladas mías ya m’intienden perfeutamente, peru el únicu que tien saleru pa deci-lu aiquí,  ía Miliu Ramón, el culaborador de la costa ucidental, el que m’envitou pa ir cuna Gúmer candu venga, a remochá-nus na mar cantábrica. A esti mozu nótase-tse bien que tamién ía de campu, ya un poucu bardín, asina cumu soi you. Pour esu nun tse fai ascus a estas hestorietas tan de pueblu ya tan riales cumu la vida mesma que se espublizan aiquí nesti blog de lus antiguos rapaces del cunventu de Corias. Él, di que tse faen reir  a lu tontu ya esu ía lu que you pritendu ya mi presta ouyilu. Da-me gustu cunel, pois demuestra ser un rapazón campichanu, cumu mi gustan amin. De tiquismiquis que se la cuetsen cun papel de fumar ta’l mundo chenu. Desu hai abondu pur tous lus tsaus, si ho; hailus a esgaya. Si hubiera menus melindris desus, cantu mexor nus iría a tous. Díguvus-lu cumu lu sientu. De todas las maneras, güei nun voi a cuntá-vus nada escabrosu ni escatulóxicu que podáis decire que ía  cousa de gochus ya vulgares cumu pinsais vusutrus que ía el pelgar.
Güei voi plantea-vus un prublema que se m’arrimou al tsombu estus últimus días, pur si foran poucus  lus que vusotrus ya sabéis que tsevu encima. Pae-me ricurdar que ya vus dixe que la Gúmer yera muchere separada. Creu que sí. Pois, queréis creer que el exmaridu desta rapazona presentou-tse loutru día nel hutel en Tinirife tou acelerau, despeinau ya fora de sí, cun unus celus que Dios nus  tsibre.
 Dixénun-me que se tsevantaba mui ceu ya que andaba buscándu-me a pía cumu un tsoucu pur toda la isla cuna guichada na manu. A min avisou-me’l rapacín de Tebongu que ta atsí de camareiru. Díxu-me: Jesusín, nun se t’ocurra apaecer pur aiquí nuna timpurada lonxe purque te come esti humecón. Mi alma ta tan cabreau, que ía capaz de arancá-te la chola u matá-te. Encima, ía un cachu animal grandón que paez una fiera, fae bien agustu pur dous u tres cumu tú. Tien unus brazus más gordus quel troncu dun rebotsu. Pur esu la Gúmer estus días ta catsada la grandísima zurrona, ya nun gurguta ni parula. Siguru que tien mieu que’l cafre dé cumigu ya que me rompa la crisma u que me esfarrape tou. Pur esu nun m’avisou la gandulona detsa. Tamién me dixé-nun que la Gúmer nun viniera a ve-me purque ya chegara a Tinirife este animal, candu ella iba a venire, ya que etsa  tientse muita tserza pulu brutu que ía.
Dixenun unas mucheres alemanas, vicinas detsa, que anantias de separá-tse desi anemal, ya tse  calentaba bien la badana ya  las custietsas a minudu. Probe Gúmer, etsa dixu-me que taba malina, peru yera tou una trola pa curré-me, yera tou mintira. Cumu pa vinire a veme taba la cousa. Cun arrebater na isla a ese cachu cafre de la vera del Rin tinía bastante. Miánicas que sí.
Esta fiera de home chámase Barend que quier decire oso, u mata la osa, algu asina, na’lemán; creu que ía roxu casi albinu cuna cabeza de grandi cumu la de un xatu culón, ya que mide dous metrus de tsargu pulu menus. Lus gadechus tségan-tse al renazu. Ya creu que trabacha nel puertu de Norddeich de Baja Sajonia nel mar del norte, descargandu cuntenedores. Paré que tien tatuaxes hasta na nuca ya muntones de fierrus culgaus de las urechas ya de las narices. Cumu pa faé-tse frente a este miluetu.
 Tamién me dixé-nun questi anemal na más chegar al hutel sacou  un ritratu de la cartera nel que tamus la Gúmer ya you beitsandu, que nun sabé-mus  quien diantres se la diu,  ya paré que you téngu-tse lus papietsus bien arrimaus a lus detsa. Al paecer esta bestia, na más chegar a la recepción, ya  nun  paraba cunu  ritratu tsevantau ricurríendu l’hutel pa rriba ya pa baxu tou esnalazau ya diciendu picaus cumu si tuviera embruxau. Taba tan tsoucu esti cafre de home que recurría el edificiu dabaxu arriba sin parar  saltandu las escaleras  a zancadas de dous en dous lus escalones  cunu ritratu na manu amirandu pa tous lus tsaus pa la xente que veía a ver si me recunucía a min entre etsos, ya nun paraba de farfutsar parulas raras ya tsevantar lus brazus. Díxu-me’l rapacín de Tebongo que este home estus días tinía lus güechus culuraus, tous ensangrentaus, cumu si lu hubieran arrabuñau cuna barda d’artus, yal fucicu tou  chenu de spumaraxu blancu, cunas babachas culgandu di una cuarta de tsargas, lu mesmu quel burrón de nuesa casa candu monta las gochas que tse traen pa cubrí-las. Creu que mitía mieu, solu cun amirar pa él.
Ya lu pior de tou ía que dixu que pa Alemania nun vulvía sin dexar esti asuntu arreglau. Si nun m’atrapaba nas Canarias que vinía  pa la península a por mín. Dixu que  nun naciera tuvía unu  que tuviera’l arroxu de  punetse a él la curnamenta. Asina, cumu veis, nun me chega la roupa al cuerpo, nun duermu de la tserza que tengu. Toi pinsandu en dexá-me barba ya puner unas gafas de sol cumu las de Martiriu, desas amaripusadas pa  desemular. Ya lu que más me procupa de tou ía que tengu mieu que la Gúmer, baxu amenazas desti animal, tse diga las señas de la  mía casa. Si lu Gúmer s’acubarda ya canta, toi aviau; ya puedu naspiar cantu anantias, ya nun parar de chapinar hasta Brasil pu lu menus, cumu cerca. Amira que tengu mala suerte you cunas mucheres, nun me sal una al dereitu. Ésta que paecía tan bien chanflou-me. Paré que me amirara a minudu el renubeiru. Mal rayu me parta ho. Ya cun esu alón.


"Jesusín", el pelgar

5 comentarios:

Benjamín Galán dijo...

Jesusín, viendo el panorama tan anubarrado que te amenaza, deberías tomar medidas serias y contundentes en ese asunto que tanto te amedrenta y asusta. Yo en tu lugar pensaría en recluirme en un monasterio cartujo. Sí, de los de clausura seria y estricta. Es en el único lugar donde podrías sentirte seguro y estar a salvo de las garras de ese feroz alemán que se siente burlado por ti, y por lo tanto con desmedida sed de venganza hacia tu débil persona. Yo deduzco por tus declaraciones, que no eres muy afín a las órdenes religiosas, pero en este caso estaría justificado que hicieras un esfuerzo y te sacrificaras un poco para poder mantener a salvo tu integridad física. Huye de esa mujer teutona que te está buscando la ruina. Haz voto de castidad y desaparece de su lado. Así evitarías el juntarte con mujeres desconocidas de las cuales no sabes nada de su complicada y tormentosa vida anterior. Además tú, como hombre de campo que eres, en una institución religiosa de clausura, harías muy buena labor para los trabajos de huerta y cuidado de los animales que, de paso sea dicho, eso sí que es lo tuyo, macho; para qué nos vamos a llevar a engaño. Déjate de cortejos y refriegas y piénsatelo bien que la ocasión la pintan calva. Yo, en tu caso, no lo dudaría ni por un instante.Además tienes a tu favor la falta de vocaciones actuales. Seguro que serías admitido al momento. Tú estás en buena edad todavía, para trabajar, pero no para merecer.

"Jesusín", el pelgar dijo...

Buenu, buenu. Asina que a este rapazón de Rengus paece-tse que you ya nun toi nedá de curtexar eh. Tas tu bono rapaz. Nun sabes lu que tas diciendo. Si tú supieras l’éxito que tengu you entre las turistas en Tinirife, mi alma caíate la babacha. Ya nun ía pur fanfarrunear, peru si digu que las tengu a rabañus, nun exageru; puedu escucher la qui quiera entre un muntón de mucheres bien xóvenes ya guapas, ya nun toi aldrumeirandu nada. Vamus, que casi se me rifan entre etsas. Si ho; ya nun ía babayada ninguna lu que digu. Vusutros pinsai que you además de ser bon mozo cun bona planta, dícin-lu etsas eh, nun ía cousa mía, tengu outras cualidades cumu la de beitsar muitu bien ya cantar asturianadas, casi cumu’l Presi de bien. Ya estas peironas viechas gusta-tses muitu que lus curtexadores que andamus alredor detsas tou’l día guliéndulas, aparte de que las reblinquemus bien, también tses gusta que las beitsemus a todas horas. Ya esu a min dase-me muitu bien, y’apenas me cansa.
Lu del cunventu de cartuxus que me recomiendas nun me cunvence muitu. You quieru andar sueltu, el tar toul día baxu piechu ya rexas nun me gusta. Esu ía bonu pa lus presus que lus probes nun poden fuxir, peru de manera vuluntaria, quiá. Cun este desgraciau d’alemán que anda tras mía, tengu que tiner cuidau ya muitu, peru si nun chega sabere ou vivu you, nun tengu piligru algunu. Ya andarei you cun cuidadín pa que nun me eche manu esi xabaril escurnixador. Esti cafre cumu tien cuernus en vez de caniles, ía menus piligrosu. De todas formas, gracias pur da-me la idea oh.
En cuantu a lu de aparta-me de las mucheres descunucidas, esu sí tengu que pinsa-lu mexor, purque la virdá ía que nun m’acarrean más que disgustus ya complicaciones. El casu ía que a min gústan-me muitu pu lu guapetonas ya frescachonas que tan. Ya da-me muita pena deixa-las de lau. Peru nun tendrei outru rumedio. Mal rayu las partiera a todas estas bruxas. Taban bien nus sous países de orixen sin vinire a lianus aiquí a nos.

Ulpiano dijo...

Jesusín o como te llames, leí alguna de tus andanzas con esa señora alemana y aunque no me gusta meterme en vidas ajenas, aquí creo que hay gato encerrado. Comencé a escamarme cuando hablaste de llevarla a Cangas, porque coincidiendo con ese fin de semana, Galán le decía a Gión que no le podía ver en León, con motivo del partido del Oviedo, al tener que ir a Cangas por un asunto urgente.Yo pensé, será para hacerse el encontradizo,a ver si pilla cacho. Como la señora alemana al final no fue, me olvidé del asunto. Pero ahora surge la historia del fiero alemán y a Galán solo se le ocurre aconsejarte que te recluyas en un convento, además de decirte que estás más en edad de trabajar que de merecer.Y yo me pregunto: ¿no será esta una historia urdida por Galán para ligarse a la señora?. Ten en cuenta que Galán conoce a mucha gente y a lo mejor está conchabado con el chaval de Tebongo para meterte el miedo en el cuerpo. No estaría de más investigar si Galán estuvo ultimamente por Tenerife o preguntarle a la señora alemana si ya probó la cecina o el chuletón del Esla, la mencía o el prieto picudo, si ya conoce la catedral de León o como se duerme en San Marcos. No es por nada, pero como dicen por ahí "fíate de la virgen y no corras".

Benjamín Galán dijo...

El amigo Ulpiano ha hecho un supuesto muy bien pensado hasta con minuciosos detalles, tipo Sherlock Holmes, pero en este caso como dice la basca: ”te has pasao macho”. A mí jamás se me hubiera ocurrido entrar en liza con el tal Jesusín dado lo creído que está este tío de su atractiva imagen, así como de su aspecto hercúleo, un tanto rudo, pero marchoso y resultón. Eso al menos, es lo que él nos transmite con sus alardes de triunfos cortejadores obtenidos en Canarias. Además, viendo como es este hombre de celoso, a mí no se me hubiera ocurrido atreverme a contribuir a ser el causante de que este mozo pudiera llegar a tener problemas a la hora de tocarse con el “sumbreiru de pacha” llegada la recolección de la yerba. Ni pensarlo siquiera. Ulpiano, ten en cuenta que yo ya no tengo edad para, llegado el caso, tener que andar a palos con nadie por la defensa de pertenencia o posesión de determinados derechos sobre faldas o faldamentas teutonas.

JM Martinez dijo...

Es de lamentar rapaz
lo que con Gúmer te pasa,
pues si no eres sagaz
van a repasar tu cara.

Proteger contra germanos
es evitarte ultrajes,
pues fueron suevos y alanos,
sus ancestros más salvajes.

Tu personalidad valiente
te ha abierto más de un frente,
y si sincero he de serte
no amigos precisamente.

A mayoría de blogguers
no sueles dirigir flores,
e ironizas con frailones,
roneas hembra a sajones.

Por estas y otras cuestiones
yo escucho reprobaciones,
y aunque sean opiniones,
para expresar malestar
no son bastantes razones,
para decirle al Pelgar
no toques más los...pendones.

Cariñosos saludos