PRESENTACIÓN

Anualmente cuando nos reunimos los antiguos alumnos de Corias, bien sea en grupos minoritarios por promociones en diferentes lugares del Principado y alrededores, o de forma general en el encuentro de Corias a finales de cada mes de septiembre, siempre solíamos comentar al sentir la alegría de juntarnos de nuevo que, era una pena el que hubieran pasado tantos años sin comunicarnos y sin saber unos de otros.

Afortunadamente, en estos tiempos eso está subsanado gracias a los medios informáticos disponibles que tenemos a nuestro alcance. Aprovechando la oportunidad que nos brinda BLOGGER para poder crear un espacio cibernético común, en la nube, donde se pueda participar y expresar los recuerdos que cada uno de nosotros guardamos celosamente de aquellos años, es cuando surge el Blog de los antiguos alumnos de Corias.

Esta elemental presentación lo único que pretende y persigue es reavivar la amistad y la armonía que hemos trabado entre todos nosotros durante los años de convivencia en el Instituto Laboral San Juan Bautista de Corias y, que a pesar del tiempo transcurrido, aún perviven frescas en nuestro recuerdo.

Otro de los objetivos del blog es recordar y compartir las peripecias vividas por aquellos jóvenes que coincidimos bajo las mismas enseñanzas, disciplinas, aulas, comedores, dormitorios, juegos, etc., durante varios años en el convento de Corias y que aún las tenemos muy presentes.

La mejor forma que tenemos para rememorarlo es ir contando en este blog todos los pasajes que cada uno de nosotros recuerde, expresados con la forma y estilo propios de cada uno pero, siempre supeditados a los principios del buen gusto, el respeto y a la correcta educación que nos han inculcado los padres dominicos. El temario en principio aún siendo libre, sí debiéramos procurar en general, que tengan preferencia los temas relacionados con el colegio y su entorno, ya que es el vínculo y denominador común entre todos nosotros.

Como es lógico, cada colaborador es el único responsable de sus opiniones vertidas aquí en el blog; las cuales pueden ser expresadas libremente sin condicionantes ni cortapisa alguna por parte de la dirección; tan solo debemos atenernos todos, a las premisas mencionadas anteriormente del respeto y el buen gusto.

Una vez hecha esta breve presentación, se pide la colaboración y aportación de todos los antiguos alumnos pues, seguro que todos tenemos algo ameno e interesante que contar. Unas veces serán relatos agradables y divertidos, y otras no tanto; pero así es la realidad de la vida.

Al blog le dan vida una serie de antiguos alumnos que colaboran de forma fehaciente y entusiasta con Benjamín Galán que es el bloguero administrador. A este galante caballero el cargo de administrador no le fue asignado por méritos propios, más bien por defecto, de forma automática; simplemente, por ser el titular del blog. Pero podría delegar el cargo en cualquier otro colaborador que así lo deseara.

De antemano, muchas gracias a todos los participantes y colaboradores. Tanto a los antiguos alumnos y profesores que deseen intervenir, como a todos nuestros amigos lectores.

¡A colaborar y a disfrutarlo!

(21 de noviembre de 2009)

B. G. G. (BLOGUERO PRIOR)

miércoles, 23 de marzo de 2011

EL PIERCING DE LA GÚMER

Tengu qui davus una bona nuticia ho. L’outru día taba you arramandu’l cuitu nel extaxu que tiné-mus al lau del parreiru, si, xuntu a la currada, ya escuminzou a estrulda-me’l teléfano móvil; sigún lu cuetsu pa cuntestatse al que taba chamandu oigu decire: Jesusín, Jesusín, Pelgarín…. Quedei apaxarau de mumentu peru, al poucu caí de la burra ya di-me cuenta que, pu la voz tan melosa ya zalamera yera la Gúmer. Na más cuché-lu paeciu-me que debiu de escumenzar a faere pucheirus ya churare. You uía gañír que miánicas paecía una gatina piquena miagandu; al poucu, díxu-me que chamaba purque nun aguantaba más, que nun se afae sola ya quier que vuelva cuantu antes pa Tinirife pa tar cun etsa, pu lu menus unus poucus días.
You dixetse que esu yera lu que you quisiera, peru que agora nun pudía. Si miou pai fora un poucu más trabachador ya más furmal, sí pudría escapa-me unus días, peru cumu ía un pelgar ya un fulgazán nun se pode cuntar cunel pa nada; na más que p’andar tou’l día de melandrín suplandu pucheiras de vinu de Cangas pu lus chigris. Ya si fora poucu cunu desti bartolo, pa’ncima mia madre marchou unus días pa cuna hirmana que tien en Cuenca. Dixu que de este anu nun pasaba sin que etsa agüechara la prucesión de las Turbas en Semana Santa, ya pa colmu de males, esti anu cai muy arriba, a finales d’abril. Ya cunesu toi solu pa trabachar na casa. Lus subrinacus nun me faen nada. Si fora ir pal butellón a cada pocu esu sí; peru arrimar l’hombru na casa, nun tses gusta.
La probe Gúmer al uir estu que tse ditse quedou escunsulada ya muitu cuepa, peru you nun puedu faé-le outra cousa; ya lu pior ía, que etsa nun lu’ntiende del tou, ya piensa que you xebru-me detsa, pa iscurri-me, ya nun ía virdá..
Díxe-tse qui nun pudía dir pois estus días hay abondu que faer na casa. Tinemus aparti del ganau, que acuitar las tierras, tsabralas ya semar las patacas en cuantu seque algu’l tirrenu, ya nun tengu quien m’eche una triste manu. Toi pirdiu cunesti mangante qui tengu de pai. Nun val pa nada más que pa soplar buenus chanqueirus ya pune-se cumu una xoxa.
Nun sei lu que pudienun enseñatse lus flairones en Corias, peru la virdá ía que lu poucu que ts’enseñanun pa nada tse valiu. Menudo pelgar ta feitu. ¿Cúmu nun iba a salir you outru mangantín cumu él? tiniendu esi exemplu na casa; abondu dereitu ya axeitau salí.
La Gúmer tamién me dixu que desde que you marchara de cun etsa nun pudiera vulver a beitsar el son d’arriba ni la xota, ya qui ta muitu tristona ya mustia purque nun tien quien la xiringue ni la riblinque cumu tse lu faigu you. Cumu nuvedá díxu-me que faia poucu que se puxiera un fierru desus que etsa tsámatse “piercing”, peru que ía cum’un pindiente, peru non pa las urechas non, púxuse-lu nun sitiu qui nun se pode decire aiquí nu blog, ni tampoucu se lu pode ver naide si etsa nun quier. Sabrá Dios ou se lu puxu esta muchere. Pa dicir etsa que nun se lu pode ver naide si etsa nun quier, miánicas qui debe tar bien iscundiu ya bien risguardau. Siguru qui lus más picarones de vusotrus ya lu adivinanun, eh; aquí sí. Ya digu you: “¡vaya sitiu pa enganchar fierrus! Cúmu pa luegu andar esqueirandu pur atsí. Quiá, you esu nin tucá-lu, siguru que tará tou ferruñosu ho.
Esta muchere tumou-las cunus fierrus esus ya cunus tatuaxes desde’l día qui viu el qui you tengu nu brazu dereitu de candu tuve en Regulares 5 en Melilla faciendu la mili, qui pon “A mí la Legión”. Na más véme-lu gustoutse muitu. Candu tuve cun etsa la última vez ya taba tou’l día encima mín pa que me fixera outru garabatu nel outru brazu cun el sou nome; peru no cun Gúmer, cumu le chamu you, no, cun el de virdá detsa qui ía muitu más tsargu, ya vus lu dixe un día. You poucu a poucu foi curriéndu-la di mumentu ya diciéndu-tse qui sí, qui pa outru día. Peru agora nun catsa la cundenada cuna dichosa munxerga.
Peru etsa nun catsaba la bouca y’agora vuelve a lu mesmu outra ve. Tamién quiría que m’alambraran un aru d’esus nas urechas, peru dixe-tse que you alambres esus solu tse lus punía-mus a lus gurinus nus fucicus pa qui nun tumbaran las portas de lus curriechus; qui cumigu pa esu que nun cuntara. Peru estas mucheres cumu son muitu caprichosas ya tercas cumu mulas, agora salta-me cunesta murga del tatuaxe del caraju di nuevu. Voy tener que faeme unu anque sea cun rutulador. You mi alma atsouquezcu candu oigu estas tuladas. Tenei en cuenta que esta mucher ya nun ía ninguna guaxa. Ía una bona xata ya bona xamona, esu sí, peru tamién ta’ntrada n’arrobas ya’n anus ho; miánicas qui pudía ser mía madre, bien agustu. Peru esta muchere va de muderna pu la vida ya hai que acetá-la asina, u dexá-la. Peru nel fondu ía bona rapaza ya sempática. A min gusta-me muitu tar cunetsa.
You lu de puné-se lus fierrus nas urechas u nas narices dame la risa candu lus veu, yal’gunus son del tiempu miou ya mayores. Digu pa mín: mira estus cativus qui pintas gastan, paecen lu mesmu qui lus salvajinus de la selva amazónica. Probes, qui pena mi dan. Ya le dixe you a Gúmer, peru mucher nun ves qui si you asomu pul pueblu cunu fucicu u las urechas alambradas méten-me cunus gochos na corte o nel curriechu. Etsa ríisi purque nuntiende apenas nada de tou lu que tse aldrumeiru. Lu qui mi tien más musqueau, cumu dixe anantias, ía lu del sitiu donde se fixu esta condenada el furacu pa que le engaramicharan el fierru esi en forma de anillu. Lu más curiosu ía que, etsa díxu-me qui s’iba a ve-la mi lu’nseñaba a min solu, peru qui tinia qui ser en privau. Al deci-me estu ya supongu ou pudu pune-lu la muitu pelgarona detsa; peru dúdulo bastante purqui cumu ta muitu gorda, pa atravesatse tou’l turrucho ya las lorzas fairía falta un’argolla muitu grandi. Tan grandi cumu’l narigón qui tse pongu you al toro nu fucicu; sí al xatu que tengu de semental pa duminá-lu candu lu sacu pa tumar las vacas que tan nu potru asperandu. Peru si fora asina de grande el cacharru esi, paezme a mi que esta muchere nun pudría nin sentá-se, ya nutariantse-lu tous purque andaría un pocu escarrancada. Nun sei, sabrá Dios lu que fixu. Etsa sabrá.
Buenu, estu tamién poden ser imaxinaciones mías, ya lu mexor púxulu nel umbligu ya you toi pensandu en que foi bastante más abaxu ya toi esguilándu-me sin xeitu ningunu. ¡Oxalá sea asina! Peru desta mucher pode espera-se cualquier cousa. Tamién toi un poucu cilosu pois digu you: el que le fixu esu, pur curiosu que fora ya tuvu que esqueirar bien atsí pa enganchtse’l engaramichu esi nun sitiu tan dilicau, nun vus paez ho. Candu lu descubra ya vus lu contarei. Siguru que ya tais intrigaus en sabé-lu eh. Pois rapaces, di mumentu asperar, ya tai-vus tranquilus qui na más que lu sepa you, cuéntuvus-lu escapau.

“Jesusín”, el pelgar

9 comentarios:

Benjamín Galán dijo...

Bueno, bueno; esto progresa. Nuestro anónimo “Jesusín” parece que está un tanto desorientado y asombrado por los gustos de su novia teutona y talluda, La Gúmer. Lo peor es que se reconcome por dentro por las dudas que tiene sobre el lugar que haya escogido su amiga para colocarse el “adorno”. Jesusín como es tan de su pueblo, y tan cangués, no le entran en su cabeza los gustos de estas mujeres tan modernas y europeas de países situados mucho más al norte y más avanzados que el nuestro. Si se buscara novia en su entorno, en Curriellos sin ir más lejos, se evitaba estos problemas. El que lejos va a casar,ya se sabe: o va a que le engañen, o va a engañar. Ese es el caso de este mozo. La verdad es que yo me he reído un rato con los aconteceres amorosos de nuestro rural amigo y con su relato seudo erótico ¡Me ha gustado mucho!

emilio-ramon dijo...

Buono, buono... Gústame muito la to fala. Eiquí por Tchuarca, tamién falamos algo parecío.
Pero dime una cousa: artículo tuyo anterior, onde dices "munín, búscame la pita", ¿nun tas queriendo decir: "Munín, búscame la putchina...?" Ou nun sabes lo que ya eso??
gracias, ho!!

"Jesusín", el pelgar dijo...

Milio, pae-me a min que nun solu tse gustou la fala ucidental; tamién foi el fierru (piercing) de la Gúmer, yal sitiu onde lu enganchou la gran peirona, u no. Lu que dixes de la parula pita tienes abondu razón ho. La potsa ía una pita feita ya del tou, que pon; ya una putsina, ía una pitina nova que tuvía nun pon güevus. Solu pon lus pías nu suelu, Pur outro amiente, tou bien. Muitas gracias pu’l avisu que anotu-lu na cachola, pa nun esguilar la siguiente ve. Miánicas que nun vuelvu a chama-la pita ni pitina, sinon potsa u putsina, ho. Candu venga la Gúmer voy tsevala un día descursión pa la costa pa fartala de mariscu que tse gusta muitu. Esi día chámu-te pa que la cunozcas. Cunu cachu xata que ta feita, hai que agüecha-la de duas veces pu lu menus. Peru siguro que quedas espaparutau al ve-la tan repotsuda ya reblincona cumu ta. Mi alma que sí. Tamus aviaus cun etsa. Ya cunesu alón.

Benjamín Galán dijo...

Menos mal que "Jesusín" ya tiene quien le escriba (para que no le pase como al coronel) en su misma jerga. Hace poco le ha retado Francos en un seudo bable ucidental que al Jesusín creo que le encantó, pero de todas formas no entró al trapo debido a impedimentos familiares y de trabajo. Esperemos que el día que vaya con su novia Gúmer a la costa,sí se la presente a Emilio Ramón.

emilio-ramon dijo...

Mira, miou neno: esas amistades que tienes tu... qué quiés que te diga? Parezte mal?? Que nun me parez lo más adecuado pa ti, coño! Tú sabes lo que ia comprometese con una mucherona comu esa?. Ya, po lo que dices, parez desas linfómanas, o algo asina, que dicen agora. Ay miou neno...! Acaba cuntigo en cuatro dias, eh? You póngome malo, namás de pensalo. Pero tú sabes lo que ia eso, nin? Ya con un fierru ahi debaxo... Dios me librara a min de tucar una cousa asina, oye. Pero bueno, tú mesmo. Eso sí: eiquí nun me vangas trayendo esas "nuvedades", purque este ia un pùeblín muy serio, eh?
Hala, nin: que Dios te la deje en paz. Ya escríbeme cuando quieras, peru nun me fales mas de esas gochadas que cumu se entere la mio muyer.. cuólganos a los doa xuntos (ya cun razón, parezme a min)
Piensa nóutras cousas, mellor: Ahora que tán las truitas del Narcea en plena temporada, vei a dar una buolta po´l rio ia despeja un pouco, que a min parezme que la rapaza esa trastornoute un pouco la cachola (además de outras cousas...) Po lo demás, si quiés pasar per eiqui, tás envitau a una sidra ya a unas almejinas (de la mar, eh?. No de lamer..)
Por eiqui todo bien. Cuntesta pronto

"Jesusín", el pelgar dijo...

Mi alma qu’este rapazón de p’atsi de la costa, ía muitu guaxón. Peru you anotu tou lu que me diz, purque paré-me que tien xeitu ya tinu nestu de las mucheres. Tamién tengu que decí-tse que la Gúmer, anque ía muita mucherona ya ta feita bona percherona, ya tse pasou un poucu l’arroz ya nese aspectu del cumezón de lus baxus nun me da muitu que faer. Home, algún reblincu qui outru, sí tengu que datse, peru nun muy a minudu. Tengu you más nicesidá qu’etsa. Lu detsa ía más el beitsar, purque gústan-tse muitu lus pasudobles y’al tangu. Luegu you enredei-la tamién cunu son d’arriba ya la xota. Candu se lu dixe cuntestóu-me: si ho, tas tú apañau; nesas ficias podes pune-te. Peru na más que escumencipiou, al poucu tiempu cambiou de parecere ya cuchiu-le muitu gustu al xiringu. Agora nun para, paré que tién el beitse San Vito cun etsa. Si pur etsa fora, taría tou’l día beitsandu cumu si tuviera‘l azogue mitiu nu cuerpu.

Cumu me dixu’l outru día que, casi de siguro va venir a ve-me pal Carmen. Tengu que convence-la pa que se quite’l fierru ese de lus baxus purque ya tse direi que a ti nun ti gusta, ya min tampoucu. Si nesus días fai bon tiempu tinemus que bañanus nu mar. Candu la veas cun pouca roupa encima vas quedar espaparotau al vetse‘l cuerpazu que tien. Ya pur si fora poucu, esta rapazona ponse pa bañá-se, cumu diz etsa en “top less”, you digu-tse que esu ía tar cunas tetas al aire, cumu dicimus nos na nuesa tsingua. Peru etsa sigue erre que erre cunu “top less”. Nun m’extraña que tse guste muitu enseña-las purque mantién-las muitu guapas ya tsevantadas. Estas teutonas nun tse paecen nada a las mucheres d’aiquí, que según pasan lus anus pónense-tses algo escolgazadas. La Gúmer paré que fora legionaria: sempre va espechugada. Candu ta fatigada y’aflana paez que se le van echar fora.
Tamién debu deci-tse que la Gúmer ía bona bebedora de cerveza ya de tintu. Peru cumu la sidrina apenas la cunoz, siguru que va gustá-tse muitu. Vei puniéndu-l’anfrescar, que ya te tendréi al tantu.

emilio-ramon dijo...

Buono, rapaz, buono. Pos estos dias nun pude mirar esto purqui tuvi axudándois a unos vecinos cun la sementera las patacas. Pero nun foi por outra cousa, de verdá.

Ya, cuando miro esto, veo que la tó moza tién muito pretendiente eiqui pol blog, nun te paez? Ten cuidao con esta xente que nunca tal cousa víu, ya igual se´is apetez luogo presumir con los amigones de que tuvieron con una alemanona purqui is la pusiste tu a guobo. Si acaso, que se acorden de la "alemanita" que usaban cuando taban con los flairones ya tenían que apañáselas solos, nunte parez?
Aunque la verdá ia que a ti fáltate algo de cunucimiento, oye. Quiero dicir que cuando fales detcha nun la pintes asina tan "golosa", ho! Cuño!. Ya que a min tamién me subes de tono. Ya bou decite: si vei venire cuntigo ya vamos tar pola playa, ya etcha vei punese asina cumu dices, con esas cousas al aire, ya ya verdá que son asina de vistosas... qué quiés que te diga? A min tamién me dan ganas de dais un plizco pa ver si son de verdá... Ya acórdome que una vez que i lo fixera a una (fai muitos anos). Soltóume la muy bribona una patada a media altura, que me dexóu recuordo pa unos cuantos dias...

Purqui you del beitche, ¿qué quiés que te diga? Nun ia lo mio, non. Ya si no, fíxate la mio foto, asín sin pelo, algo de tripa palante... Vaya, que you beitchando cun una rapazona asina, parezco más sospechoso que un gitano haciendo footing, ¿nun te parez?
Mira: el beitche ia algo pa lo que tién que acompañate el cuorpo. Tá bien pa ti... (ya pa etcha, a lo mejor...). Pero you, el exercicio prefiérolo meyor de outra manera... que se puoda facer deitao, por exemplo, nun séi si me explico... Ehí, con pouco que te rebuyas, basta. Uy!, a lo meyor nun sabes lo que ia rebuyir, eh? Vou punete una adivinanza que me ponía miou buola cuando you era piqueno. Dicíame etcha: "vamos pa la cama a facer lo que Dios manda: Axuntar pelo con pelo, ya lo que se rebuye, no medio". Si acertas lo que ia, pago io las sidras pa todos cando vengas pol verano cun la rapazona.
Buono, ya esto tamién val pa calquier outro que puoda tcheer esto eiqui no blog. Ya nun pinséis mal, que miou buola nun dicía cousas feas al so nieto...
hasta luogo, ninos

"Jesusín", el pelgar dijo...

Güei, miánicas que andu tou escaldeirau ya feitu un tulondro; tuvía nun pude ni trasquilá-me lus touzus de las barbas, parezcu un probe, cumu Pachín de Mieres. Yal mutivu de tar tan atareau ía purque vinu-nus un paisanu del Principau al puelu pa dicí-nus algu de cúmu dibé-mus de faer las pagas de la contribución rústica de güei en adelantre, ya pa esu chamou-nus l’alcalde a tou’l puelu pa tar toda la tardequina escoitandu cumu este home da la tarabica hasta cansá-nus. Menus mal que trae cunel una rapaza muitu guapa ya minifaldera. Cumu el paisanu bien atestau de carpetas ya de muitos papeles, etsa tien que apurríse-lus ya candu s’agacha enseña-nus las nalgas. Nos, lus paisanus, tamus embelesaus; sin embargu las mucheres tan que las tsevan los diantres. Estu de la minifaldera séilu you purque ya el anu pasau fixu lu mesmo. Peru la que vien este anu ía más xoven ya la faragacha que trae ía muitu más corta. Asina que, voi patsí a tou meter nun tengu tiempu que perder. Peru anantias de dir pa la casa escuela, que ía atsí donde tiné-mus que reuní-nus, voi cuntesta-te a la divinanza que me puxis-te. Pae-me amín que tua buliquina al decí-te aquetsa cousa, taba rifiríéndu-tse a lus güechus: xuntar pelu cun pelu, ía pechar las pistañas ya lu que rebuxa dientru ía el güeyu que ta nu mediu. ¿Ía asina la cousa, u non ía asina ho? Candu nus dexe en paz este home del Principau, si nun nus xuntamus lus vicinus a dar la tarabica voi cuntá-te más cousas de la Gúmer, ya del miou puelu.

Mamen dijo...

Aparte de lo que escribe Jesusin que no voy a valorar porque me pierdo.Solo quiero decirle que el nombre de la Gúmer me resulta tan familiar que yo creo que no se le ocurre a nadie sin que seas, quien yo pienso, una vez te pregunte y no me contestaste ¿no seremos familia? es que la palabra Gúmer me parece clave